Nöbetçi Eczaneler
2011 yılında Dünya Sağlık Örgütü tarafından yayınlanan Engellilik Raporu’nda, dünya nüfusunun yaklaşık yüzde 15’ine karşılık gelen 1 milyardan fazla insanın engelli olduğu açıklanmıştır. Türkiye’de ise sayıları yaklaşık 8,5 milyonu bulan engelli vatandaşımız, ülke nüfusunun yüzde 13’ünü oluşturmaktadır.
Hayata engelli başlamak veya devam etmek bir tercih değil, sonuçtur. Engellilik, insanların kendisinin seçmediği ve hayatın değişmez bir gerçeğidir. Bu gerçeklik, hayatımızın ayrılmaz bir parçasıdır. Hepimizin bir engelli adayı olduğu unutulmamalı, engelli vatandaşlarımızın ve kamu görevlilerimizin gerek çalışma alanları, gerekse günlük hayatta bulundukları ortamlar, onların faaliyetlerini kısıtlamayacak şekilde düzenlenmelidir.
Okullarımızda çocuklar için eğitim imkanı sunulsa dahi, okulların ve sınıfların donatımında büyük eksiklikler bulunmaktadır. İhtiyaca cevap verecek sınıf ortamlarının dizaynı yapılmamakta, çağdaş ölçülerde bir düzen kurulamamaktadır. Birçok okulun engelli rampası ve asansör konusunda ne yazık ki eksiği vardır.
Engel durumuna göre, sağlık koşullarına uygun olarak düzenlenmesi gereken koşulların çok uzağındayız. Bu durumun ülkemizde, bir kültür, empati, anlayabilme çabasından uzak olduğunu belirtelim. Engelli vatandaşlarımızın durumuna göre planlamalar sınırlı olarak yapılmaktadır ve sınırlı olarak hayata geçirilmektedir.
Ülkemizde birçok engelli öğrencimiz engel durumuna göre oluşturulmamış koşullar yüzünden, eğitimini yarım bırakmak zorunda kalmaktadır. Engel durumuna göre zorlu koşullardan geçerek okulunu bitirebilen ve hayata atılmak isteyen birçok gencimiz, yetişkin vatandaşımız, aslında düzeltilebilecek ancak düzeltilmeyen koşullar yüzünden çalışamamaktadırlar.
Eğitimde fırsat eşitliğinin olması, engelli öğrencilerimizin daha rahat ve kaliteli eğitim almaları olmazsa olmazdır. Aynı şekilde çalışma koşulları da engelli eğitim çalışanlarına uygun hale getirilmelidir ve eksiklikler giderilmelidir.
Şu an atama bekleyen engelli öğretmenimizin de en kısa sürede sınıflarında olması gerekmektedir.
İnsan onuruna yaraşır ve toplumla kaynaşan bir hayat tarzı, engellilerin en tabii hakkı ve devletin de öncelikli görevidir. Anayasa ve kanunlarımız, engellilerle ilgili olarak evrensel değerlerle düzenlemeleri öngörmüş ve devleti engellilerin sorunlarına yönelik olarak yükümlü kılmıştır. Devlet, bu yükümlülüğünü yerine getirmelidir.
Empati kurmalıyız, anlamalıyız. Daha iyi koşulların oluşturulması her zaman mümkün.
Biz yeter ki bir çaba içinde olalım.
Engelleri kaldıralım, engel olmayalım…
