BİRLİK OLMAK!

ABD’nin yaptıklarını görüyoruz. Yeni bir şey değil. Yıllardır, dost görünüp, her türlü düşmanlığı yaptılar. Sahtekar, dolandırıcı Zarrab’ın davasını da,Türkiye aleyhine kullanmak için her türlü atraksiyonu sergilediler. Şimdi, Ah vah etmenin zamanı değil. Ne yazık ki, bu Sahtekar, hayırsever iş adamını! AKP’nin arka çıkması sebebiyle, Türkiye’de yargılayamadık. Şimdi, ah vah edip, mal varlıklarına el koyuyor, casuslukla suçluyoruz. İlk zamanlar, “Zarrab davasının, bizimle ilgisi yok” dediniz. İki gün sonra, Amerika’ya Nota verdik. Hem de harbiden. Müzik Notası! Filan değil. Amerika, bu sahtekârı bize iade etmez. Tıpkı, çete başı Fetö’yü iade etmediği gibi. O zaman, bize düşen görev, bu elemanı gıyabında yargılayıp, cezasını vermek. Rüşvet alanların yaptıklarının, hesabını ödetmek. En azından Böyle yaparsak, Dünya kamuoyu nezdinde, hiç olmazsa itibarımızı geri almış oluruz. Ancak. AKP, her zaman olduğu gibi, bu işe yanaşmaz.

RÜŞVETÇİLER!
Rüşvet alanlar ne olacak? Sesleri, solukları çıkmıyor. Dut yemiş bülbüle dönmüşler. Birisi, Kıbrıs vatandaşlığına kapağı atmış. Diğerleri nerede? Belli değil. İlk defa, muhalefet partileri bir konuda birleşti. Rüşvet aldıkları konusunda iddialar bulunan, Bakanların mal varlıklarına el konulması gerektiğini dile getirdiler. Buna da AKP’liler ne der? Merakla bekliyoruz. Bakınız. Zarrab davasında, Amerika, bizi köşeye sıkıştırmaya çalışıyor. Kudüs meselesinde, durduk yere kaos çıkardılar. Bunlar hep planlı, projeli işler. Türkiye olarak, yapacağımız tek şey, iktidarı, muhalefeti, bu düşman saldırılarına karşı, bir ve birlik olmaktır. Gün, siyasi kaygı günü değildir. Bizler, Türk Milliyetçileri olarak, her zaman olduğu gibi, Mesele, vatan olduğunda sorumluluğumuzu yerine getirir, siyaseti düşünmeyiz. Orta doğunun jandarması olduğunu iddia edenlere, birliğimizi, yekvücut olduğumuzu göstermeliyiz. Yıllar önce, talebe olduğumuz okul yıllarımızda, Ülkücü gençlik olarak bir sloganımız vardı. “Ne Amerika ne Rusya ne Çin. Her şey Türklük için.” Söylemlerimizden asla sapmadık. Ve inatla diyoruz ki, “Türk’ün, Türk’ten başka dostu yoktur.”

AZICIK TEBÜSSÜM
Padişahın canı patlıcan yemek istemiş, hemen pişirmişler, afiyetle yemiş ve demiş ki: – Şu patlıcan ne güzel sebzedir. Dalkavuk onaylamış: – Ağzınızın tadını biliyorsunuz efendim. Patlıcan öyle lezizdir ki; 40 çeşit yemeği olur, tatlısı olur, turşusu olur… İnsan yemeğe doyamaz, parmaklarını yer. Padişah ertesi gün tersinden kalkmış. Bir gün önce çok beğendi diye, yine patlıcan yemeği pişirip, sofrasına getirmişler. Padişah kükremiş bu sefer: – Bu ne yahu? Her gün patlıcan, her gün patlıcan, bari bir şeye benzese! 
Dalkavuk atılmış hemen: – Haklısınız efendimiz, ne yemeği yemek, ne tadı tat, zaten kara kuru bir şey! Padişah çok kızmış ve dalkavuğa bağırmış: – Daha dün, patlıcanı yere göğe sığdıramayan sen değil miydin? Benimle alay mı ediyorsun? Zavallı dalkavuk boynunu bükmüş ve demiş ki: – Aman padişahım, yanlış anlamayın! Ben sizin ama dalkavuğunuzum! Patlıcanın değil! Sağlıcakla kalınız.